Αναμνήσεις...

Γιατί κάποιες αναμνήσεις έρχονται τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα στο μυαλό σου με το που βλέπεις κάποιο άτομο ή είσαι σε κάποιο μέρος;;; Ωραίες αναμνήσεις... Λες και δεν έφυγαν ποτέ από μέσα σου... Λες και δεν πέρασε καιρός...Σαν να ήταν χθες ένα πράμα... Και γελάς.. Και το συζητάς... Σαν να μην έχει γίνει τίποτα που να σε πόνεσαι τόσο... Γι’αυτό πραγματικά πιστεύω πως ο ανθρώπινος οργανισμός έχει κάποιου είδους μηχανισμό, ο οποίος σε κάνει να ξεχνάς όλα τα άσχημα που σου έχουν συμβεί και κρατάει μόνο τα όμορφα (με την διαφορά ότι τα άσχημα στα θυμίζει όταν πρέπει, μόνο για άμυνα). Πόσο σωστό είναι όμως να τα θυμάσαι όλα αυτά..; Σου κάνει καλό; Ή μήπως θα ήταν χίλιες φορές καλύτερα να μην θυμάσαι τίποτα ή να έκανες πως δεν θυμάσαι τίποτα; Θα βοηθούσε αυτό; Κι αν ναι, για πόσο;