Τα 5 ψέματα του έρωτα

Η πρώτη αγάπη είναι και παντοτινή.

Δηλαδή η καλύτερη, δηλαδή η πιο δυνατή. Ως προς το τελευταίο να το διαπραγματευτώ, αλλά ως προς το «καλύτερη» μιλάμε σοβαρά; Πόσοι και πόσες δεν έχουμε ερωτευτεί και αγαπήσει αιώνες μετά τον πρώτο μας έρωτα, ο οποίος μπορεί και να αποδείχτηκε παντελώς σκάρτος; Σύμφωνοι, η πρώτη φορά που κάνεις ποδήλατο σου μένει στο μυαλό, είναι και η ηλικία τέτοια, συνήθως εκεί στην εφηβεία, που σου μεγεθύνει τα πράγματα 1000 φορές πάνω από το κανονικό. Και ναι, σίγουρα θα θυμάσαι τον πρώτο σου έρωτα. Αλλά όχι και ότι θα τον έχεις πάντα στο μυαλό σου ή ότι δεν πρόκειται να τον ξεπεράσεις ποτέ. Ο Σπύρος Σπυράκος το έχει πει καλύτερα από μένα ήδη από τη δεκαετία του ’90: «Ο έρωτας με έρωτα περνάει». Για τα καλά… Ποιες παντοτινές πρώτες αγάπες μου λες…

Οι γυναίκες είναι πιο ρομαντικές.

Δεν στο λέω από αντίδραση, αλλά έχω γνωρίσει κοπέλα που μπροστά της ο νταλικέρης μοιάζει τουλάχιστον Λόρδος Βύρωνας. Και αλίμονο στο αγόρι που είχε δίπλα της, τον λυπόμουν πραγματικά. Εντάξει, σίγουρα δεν είναι ο κανόνας, όπως κανόνας δεν είναι και το ότι εσείς και μόνο εσείς είστε τα καλοκάγαθα πλασματάκια με την ευγενική ψυχή και εμείς τα αδίστακτα σεξουαλικά γουρούνια που θέλουμε μόνο να διακορρεύσουμε τις παρθένες κορασίδες. Υπάρχουν και ανάμεσά μας αγόρια με πολλούς τόνους ρομαντισμού. Αποδεδειγμένα, τελεί και παύλα. Αλλά τα έχουμε πει και ξαναπεί σε προηγούμενα άρθρα, δεν νομίζω να αξίζει τον κόπο άλλο πια, μάλλιασε το πληκτρολόγιο μου…

Τα ετερώνυμα έλκονται.

Η πιο πολυφορεμένη και πολυχρησιμοποιημένη ατάκα ever. Και ένας από τους πιο μεγάλους μύθους θα συμπληρώσω. Μπορεί ναι, ένα ενδιαφέρον από την διαφορά προσωπικοτήτων να υπάρχει μεταξύ δύο διαμετρικά αντίθετων ανθρώπων, αλλά πέραν αυτού, λυπάμαι που θα στο πω, αλλά…. Τίποτα. Ουδέν. Και έχω άπειρα παραδείγματα να παραθέσω για το χρόνο dt στον οποίο χωρίζουν ζευγάρια εντελώς αταίριαστα, με προσωπικότητες η μέρα με τη νύχτα. Και αυτό μόνο στο 5% των περιπτώσεων. Στο υπόλοιπο 95% δεν υπάρχει καν η σχετική προσπάθεια. Ε, και αυτό είναι απολύτως σχετικό αν σκεφτείς ότι θα σε ελκύσει αυτός που έχει κάποια πράγματα να σου πει και θα δεις ότι τα χνώτα σας ταιριάζουν. Με αυτόν με τον οποίο σκοτώνεσαι στη δεύτερη κουβέντα που ανταλλάσσεις, το πολύ πολύ να του φέρεις κανά τακούνι στο μάτι για ενθύμιο. Αν αυτό εννοείς έλξη, να το δεχτώ…

Είτε είσαι είτε δεν είσαι μονογαμικό άτομο.

Ναι, στο είπαν οι Μοίρες που ήρθαν να σε επισκεφτούν τη βραδιά που γεννήθηκες. Αφήστε με, μωρέ! Με αυτό διαφωνεί κατ’ αρχήν το 99% των ζώντων οργανισμών του πλανήτη. Και κατά δεύτερον, ακόμη και ένα πιστό άτομο, αρκεί απλά να δει ένα άλλο άτομο που θα του εξάψει τη φαντασία (καθαρή και βρώμικη), θα του προσφέρει κάτι τέλος πάντων που δεν έχει βρει μέχρι τώρα και θα τον κάνει ευτυχισμένο. Και εκεί μονογαμίες και σχετικά πάνε περίπατο. Και αντιστρόφως, βέβαια, ένα άλλο άτομο (προσέχεις ότι δεν χρησιμοποιώ φύλο, έτσι;) που πετάει από κανάρα σε κανάρα, άμα βρει την κατάλληλη, θα μείνει εκεί. Και θα φτιάξει τη φωλιά του εκεί…

Οι χωρισμοί είναι αξεπέραστοι.

Που σημαίνει ότι, ακόμη κι αν εξωτερικά τους ξεπεράσεις, κάποιο σημάδι και κάποια πληγή θα μείνουν μέσα σου να σε σιγοτρώνε και να μην σε αφήνουν σε ησυχία. Σιγά μη σε κυνηγάνε και τη νύχτα οι Ερινύες! Δεν είσαι η Κλυταιμνήστρα, δεν έχει συμβεί στη ζωή σου το γεγονός που τη σημαδεύει (κάτι τέτοιο να εύχεσαι να μη συμβεί), και σίγουρα παρά τον αρχικό πόνο, θα υπάρξει περίοδος που δεν θα θυμάσαι σχεδόν πως λένε τον μισητό κάφρο, που σου έκανε την κουτσουκέλα. Το ξέρεις, εγώ θα στο λέω; Όπως ξέρεις και κρυφογελάς και με τα παραπάνω. Για αυτό, πάρε το μέρος μου και διαπίστωσε ότι απόλυτες αλήθειες στον έρωτα δεν υπάρχουν. Τις αλήθειες μας τις δημιουργούμε εμείς και εμείς τις γκρεμίζουμε. Ελπίζω να συνεννοηθήκαμε…

by marymary.gr

Αγαπαω το πανεπιστημιο της California και τις ερευνες του!!!

Η σοκολάτα αδυνατίζει υποστηρίζει νέα έρευνα...

Τη φόρμα τους διατηρούν όσοι καταναλώνουν σοκολάτα σε τακτά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.Στην έρευνα συμμετείχαν 1.000 Αμερικανοί. Στο πλαίσιο της μελέτης, οι ερευνητές παρακολούθησαν τη διατροφή, την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων και τον Δείκτη Μάζας Σώματος των συμμετεχόντων.Όπως προέκυψε από την έρευνα, τα άτομα που έτρωγαν σοκολάτα μερικές φορές την εβδομάδα ήταν, κατά μέσο όρο, πιο αδύνατα από εκείνα που έτρωγαν σοκολάτα περιστασιακά.Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, αν και υπερφορτωμένη με θερμίδες, η σοκολάτα περιέχει συστατικά που ευνοούν την απώλεια βάρους, παρά τη σύνθεση λίπους.Ειδικότερα, από την έρευνα προέκυψε ότι αν και «εκτοξεύει» την πρόσληψη θερμίδων, η κατανάλωση σοκολάτας σε τακτικά χρονικά διαστήματα συνδέεται με χαμηλό Δείκτη Μάζας Σώματος.Τα συμπεράσματα της έρευνας ήταν τα ίδια ακόμα και όταν συνυπολογίστηκαν και άλλοι παράγοντες, όπως η φυσική άσκηση.Σημειώνεται ότι ο σημαντικότερος παράγοντας είναι η συχνότητα με την οποία κάποιος καταναλώνει σοκολάτα, παρά η ποσότητα που τρώει.Όσο περίεργα και αν ακούγονται όλα αυτά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, «υπάρχει μόνο μια πιθανότητα στις 100 τα ευρήματα της έρευνας να είναι τυχαία».

Αφού ακόμα και η επιστήμη «ευλογεί» την κατανάλωση σοκολάτας, τι καλύτερο από έναν σοκολατένιο πειρασμό;

SAVE EARTH. IT'S THE ONLY PLANET WITH CHOCOLATE!!!

Απωθημενα...

Σου ετυχε ποτε να αγαπησεις πολυ..μα παρα πολυ.. και να σε αγαπησουν κι σενα το ιδιο, αλλα για καποιους λογους να μην γινεται να ειστε μαζι..; Ισως το πεπρωμενο που λενε... Και τα χρονια να περασαν... να χαθηκατε... να γνωρισατε αλλους ανθρωπους... να αγαπησατε ξανα... να ειστε ευτυχισμενοι και καθε φορα που πιστευεις οτι βρηκες την ολοκληρωτικη σου ευτυχια ενα μικρο καμπανακι (καπου εκει μεσα να!) στα βαθη της καρδουλας σου να χτυπαει ετσι απλα...για να σου θυμιζει εκεινη την μεγαλη και ξεχωριστη αγαπη που ενιωσες για εναν ανθρωπο που η ζωη δεν σας επετρεψε να ειστε για παντα μαζι... Πιστευεις στο απωθημενο ενος ερωτα που, οπως λενε, ισως και να μην περναει ποτε..;;

ξανά μανά...

Και εκεί που είσαι σπίτι... με τις καλύτερες σου φίλες...και γελάτε σαν τα χαζά... μεγειρεύετε μακαρόνια... (γιατί όταν είσαι φοιτητής τα μακαρονια αποκτούν άλλη αξία..!:Ρ) και περνάτε τέλεια... ξαφνικά... 
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ... απόκρυψη... Μμμμ εντάξει μωρέ... ποιός μπορεί να είναι;; Σίγουρα ο χαζός ο Μ. που συνήθως μου κάνει ηλίθιες φάρσες με απόκρυψη... (σκέφτηκα..) ΑΜ!! ΔΕ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο Μ..!!! 
Ήταν ΑΥΤΟΣ... ναι... αυτός... Ο Α. (!!!) 
Γιατί κύριος με παίρνεις;;; Με ρώτησες??? Γιατί χρυσέ μου άνθρωπε με αναστατώνεις...;; 7 μήνες πέρασαν.. (πότε κιόλας;;) Για ποιό λόγο πες μου... Αμάν εσείς οι άντρες... Δεν καταλαβαίνετε ΤΙΠΟΤΑ επιτέλους;; Χωρίσαμε;; Ναι... οκ... Τέλος... Μην με παίρνεις μετά από τόσο καιρό με τη δικαιολογία "πήρα να δω αν είσαι καλά." Τι να σου πω;; "Όχι δεν είμαι!!! Σε χρειάζομαι;;" ή "Περνάω τέλεια!!!";;; Το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή (η αλήθεια να λέγεται) ήταν να σε βρίσω τόσο πολύ!!!! και να κλάψω...να κλάψω ακόμα περισσότερο... (πράγμα που έκανα μέτα... και ευτυχώς ήταν τα κορίτσια εκεί μάζι μου... (btw love you girls!!! σας ευχαριστώ για όλα!!! Μ+Κ+Β<3 ) Ο πραγματικός λόγος που τα ανέφερα όλα αυτά δεν είναι για να πω τα εσώψυχά μου, τα οποία ειναι πιο μπερδεμένα και από τον Γόρδιο Δεσμό, αλλά για να δείξω πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η ψυχόλογια ένος ατόμου!!! Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα με ένα γεγονός αλλάζεις... γίνεσαι άλλος άνθρωπος... Μερικές φορές δεν αναγνωρίζεις ούτε εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό... Και εγώ η ίδια μετά απ'όλα αυτά που έγιναν μεταξύ μας δεν είμαι η ίδια... άλλαξα.. εσύ μ'έκανες ν'αλλάξω... Και δεν με αναγνωρίζω πλέον...   

Έρωτας ή τίποτα!!!

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα με μια κοπέλα κάθησα και σκέφτηκα κάποια πράγματα... Πώς γίνεται μια 20χρονη κόπελα να μην πιστεύει στον έρωτα, στην αγάπη γενικότερα;; (φιλική, ερωτική ακόμα και οικογενειακή...) Πώς γίνεται να λέει πως στη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν αληθινά συναισθήματα και πως όλα γίνονται για τα λεφτά;; Πως οι γυναίκες (πλέον) παντρευόμαστε μόνο άντρες με καλή οικονομική κατάσταση για να είμαστε εξασφαλισμένες... Ότι στην εποχή που ζούμε το αίσθημα της επιβίωσης είναι τοσο δυνατό που τα συναισθήματα θα μπουν στην άκρη... Ότι τα συναισθήματα τελείωσαν και ανήκουν στις "καθαρές" εποχές... Πως γίνεται μια τόσο νέα κοπέλα να λέει πως έχει έρθει "το τέλος"..;;  Προέβαλε σαν "δικαιολογία" το γεγονός το οτι πληγώθηκε την έκανε να μην πιστεύει... Ποιός σου είπε πως δεν θα πληγωθείς ποτέ;; Ποιός σου είπε ότι όλα στη ζωή θα είναι ρόδινα;;  Όλοι έχουμε πληγωθεί και όλοι κάποτε θα πληγωθούμε... (Και περισσότερες από μία φορές..!)  Η ζωή δεν είναι εύκολη μα ό,τι αξίζει είναι οι στιγμές... Και τις ομορφότερες στιγμές τις περνάμε με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν και είναι στιγμές γεμάτες συναισθήματα!!! Είμαστε άνθρωποι και έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε σε όμορφα πράγματα όπως είναι ο έρωτας και ο θεσμός της οικογένειας και όποιος πιστεύει το αντίθετο κάνει τεράστιο λάθος... Είναι άσχημο ένας άνθρωπος νέος, που όλο το μέλλον είναι μπροστά του και του ανήκει, να σκέφτεται πως δεν υπάρχει μέλλον!!! Η ζωή είναι όμορφη... Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιτάμε μόνο το παρόν. Το παρελθόν πέρασε και το μέλλον δεν ήρθε ακόμα... Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και θα το αντιμετωπισουμε όταν έρθει ;) Και όσο για τα συναισθήματα, δεν θα τελειώσουν ποτέ... Εξάλλου δεν υπάρχουν "καθαρές" εποχές,  αλλά καθαροί άνθρωποι!!!

Μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ...

Tο σπάνιο δώρο

Κική Δημουλά

Kαινούργιες θεωρίες. 

Tα μωρά δεν πρέπει να τ’ αφήνετε να κλαίνε.

Aμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Aλλιώς

υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη

το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται

αφύσικα το παιδικό τους τραύμα

βγάζει δόντια μαλλιά νύχια γαμψά μαχαίρια.

Για τους μεγάλους, ούτως ειπείν τους γέροντες

–ό,τι δεν είναι άνοιξη είναι γερόντιο πια–

ισχύουν πάντα οι παμπάλαιες απόψεις.

Ποτέ αγκαλιά. Aφήστε τους να σκάσουνε στο κλάμα

μέχρι να τους κοπεί η ανάσα

δυναμώνουν έτσι τα αποσιωπητικά τους.

Aς κλαίνε οι μεγάλοι. Δεν έχει αγκαλιά.

Γεμίστε μοναχά το μπιμπερό τους

με άγλυκην υπόσχεση –δεν κάνει να παχαίνουν

οι στερήσεις– πως θά ‘ρθει μία και καλή

να τους επικοιμήσει λιπόσαρκα

η αγκαλιά της μάνας τους.

Bάλτε κοντά τους το μηχάνημα εκείνο

που καταγράφει τους θορύβους του μωρού

ώστε ν’ ακούτε από μακριά

αν είναι ρυθμικά μοναχική η αναπνοή τους.

Ποτέ μη γελαστείτε να τους πάρετε αγκαλιά.

Tυλίγονται άγρια

γύρω απ’ τον σπάνιο λαιμό αυτού του δώρου,

θα σας πνίξουν.

Tίποτα. Όταν σας ζητάνε αγκαλιά

μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε.

(από το "H εφηβεία της λήθης", Στιγμή 1994)

editorial

Κάθομαι και σκέφτομαι διάφορα αυτές τις μέρες που έχουν σχέση με το παρελθόν... Κατέληξα στο συμπέρασμα (!) πως κανέναν δεν βοήθησε η επιστροφή του στα παλιά...(άπειρα παραδείγματα!) ακόμα κι αν ήταν όμορφες εμπειρίες... Δεν αξίζει να γυρίσεις... Γιατί η ζωή φέρεται καλά σ'αυτούς που την κοιτούν κατάματα και προχωρούν μαζί της μπροστά... Οι πόρτες πρέπει να κλείνουν για να ανοίγουν οι επόμενες. Και πιστέψτε με, (είναι τσεκαρισμένο!) οι πόρτες που ανοίγονται έχουν πάντα να σου δώσουν κάτι παραπάνω και κάτι πολύ καλύτερο! Τα φιλιά μου!


P.s. Our eyes are placed in front because it's more important to look ahead than to look back! 

Ένας μικρός "θάνατος"...

Για ποιό λόγο να υπάρχει στις ζωές μας ο χωρισμός; Ή αλλιώς ο απο-χωρισμός; Γιατί να υπάρξει κάποιος, έστω και ένας, που κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της πορεία της ζωής σου θα σου πει «αντίο» με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο;; Κάποιος είπε πως κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος... Συμφωνώ... Είναι σαν ένα μαχαίρι να καρφώνεται μέσα στο στήθος σου και είσαι ανήμπορος να το βγάλεις...Σαν ξαφνικά να χάνεται όλο το οξυγόνο του κόσμου και δεν μπορείς να αναπνεύσεις... Σαν να προσπαθείς να κρατηθείς στη ζωή με κάθε τρόπο και ένα αόρατο χέρι σε τραβάει προς το θάνατο... Αυτό ακριβώς... «ένας μικρός θάνατος...»

True Love...

Όταν η γυναίκα του σκιτσογράφου Ρόναλντ Σίρλ διαγνώστηκε με καρκίνο, εκείνος αποφάσισε να της χαρίζει ένα σκίτσο κάθε φορά που πήγαινε για χημειοθεραπεία.  Εκείνη γιατρεύτηκε και εζήσαν ευτυχισμένοι μαζί για 42 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που εκείνος πέθανε -91 ετών- στην αγκαλιά της...      


(και να έρχεται και ο αναστεναγμός..!-πώς όχι;;;) 

Κι όμως η ερωτική απογοήτευση μπορεί να μας σκοτώσει...

Μετά από πολλά χρόνια δουλειάς, η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Καρδιολογικής Εταιρείας της Αμερικής, επιβεβαιώνει αυτό που οι ποιητές του 16ου αιώνα ήξεραν για καιρό: η ερωτική απογοήτευση μπορεί να αποβεί θανατηφόρα! Oops!Αν το σκεφτούμε καλά πόσες ιστορίες ξέρουμε όπου πεθαίνει ο ένας σύζυγος και μετά από λίγες μέρες πεθαίνει και ο άλλος? Που μια μητέρα παθαίνει καρδιακή προσβολή μετά τον χαμό του παιδιού της? Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για ένα τραγικό φαινόμενο, που προκύπτει από τους δυνατούς δεσμούς που αναπτύσσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους , και τώρα στην εποχή μας είναι πιο συχνό  από ποτέ .

Προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει καρδιακά προβλήματα με περιόδους πένθους ή απώλειας. Ήταν γιατροί της Ιαπωνίας αυτοί που ανακάλυψαν πρώτοι το φαινόμενο το 1990. Παρ ‘ όλα αυτά η νέα ετούτη μελέτη δείχνει ότι όταν ένα άτομο πενθεί αμέσως μετά το θάνατο ενός αγαπημένου του προσώπου , είναι  21 φορές πιο επιρρεπές στην καρδιακή προσβολή.

Οι γιατροί στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess της Βοστόνης, παρακολουθούσαν για 5 χρόνια 2000 ασθενείς που είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή. Αν και βρήκαν ότι οι ασθενείς με ιστορικό καρδιακών προβλημάτων ήταν πιο επιρρεπείς σε επιπλέον προσβολές ,ακόμη όμως και εκείνοι που η κάρδια τους ήταν τέλεια και ισχυρή βρίσκονταν σε κίνδυνο για πιθανή προσβολή αν πολύ λίγες μέρες πριν είχε πεθάνει ένα αγαπημένο μέλος της οικογένειας, ένας στενός φίλος ή ένας συνεργάτη τους.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μεγαλύτερες συγκινήσεις προέρχονται από την κατάθλιψη κατά την διάρκεια πένθους , από την οργή , την θλίψη και το εξουθενωτικό άγχος τότε σίγουρα η μελέτη βγάζει νόημα.  Άλλωστε οι φυσικές παρενέργειες της συναισθηματικής κατάρρευσης , είναι η αυξημένη αρτηριακή πίεση , οι έντονοι καρδιακοί παλμοί , πολλές ορμόνες άγχους και αδρεναλίνης και αυξημένες πιθανότητες σχηματισμού θρόμβων του αίματος.

Ο κίνδυνος μάλιστα είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τις γυναίκες. Μια ξεχωριστή μελέτη, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο , λέει πως οι γυναίκες έχουν κατά μέσο όρο 7,5 περισσότερες πιθανότητες από τους άντρες , να υποστούν μια καρδιακή προσβολή κατά την διάρκεια του πένθους ή της απώλειας. Ο αριθμός αυξάνεται σε 9,5 για τις γυναίκες κάτω των 55 ετών. Σύμφωνα με τον δόκτορα Abhiram Prasad ,καρδιολόγου του  Mayo Clinic  « Είναι η μόνη καρδιακή πάθηση όπου υπάρχει μια τέτοια επικράτηση των γυναικών ».

Μμμ... νομίζω πως δεν με "παίρνει" να μιλήσω καν.!(για όσους ξέρουν γιατί...)

Καλύτερα μόνη ή δεσμευμένη..;

ιδού η απορία...

Αναμνήσεις...

Γιατί κάποιες αναμνήσεις έρχονται τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα στο μυαλό σου με το που βλέπεις κάποιο άτομο ή είσαι σε κάποιο μέρος;;; Ωραίες αναμνήσεις... Λες και δεν έφυγαν ποτέ από μέσα σου... Λες και δεν πέρασε καιρός...Σαν να ήταν χθες ένα πράμα... Και γελάς.. Και το συζητάς... Σαν να μην έχει γίνει τίποτα που να σε πόνεσαι τόσο... Γι’αυτό πραγματικά πιστεύω πως ο ανθρώπινος οργανισμός έχει κάποιου είδους μηχανισμό, ο οποίος σε κάνει να ξεχνάς όλα τα άσχημα που σου έχουν συμβεί και κρατάει μόνο τα όμορφα (με την διαφορά ότι τα άσχημα στα θυμίζει όταν πρέπει, μόνο για άμυνα). Πόσο σωστό είναι όμως να τα θυμάσαι όλα αυτά..; Σου κάνει καλό; Ή μήπως θα ήταν χίλιες φορές καλύτερα να μην θυμάσαι τίποτα ή να έκανες πως δεν θυμάσαι τίποτα; Θα βοηθούσε αυτό; Κι αν ναι, για πόσο;

Αφιερωμένο σε όσες θα περάσουμε μόνες τον "Άγιο Βαλεντίνο"...και όχι μόνο...

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας... Άλλοι μένουν για πάντα, άλλοι φεύγουν οριστικά και άλλοι επιστρέφουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ζητώντας συγχώρεση. «Συγνώμη...» Πόσο όμως αληθινή μπορεί να είναι αυτή η λέξη; Πως είναι δυνατόν ένα άτομο που έφυγε τόσο ξαφνικά απο τη ζωή σου χωρίς εξηγήσεις, που σε έκανε να πονέσεις τόσο πολύ, να γυρίσει το χρόνο πίσω; Και πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη οτι δεν θα ξαναφύγει; Λένε πως αυτός που δεν συγχωρεί είναι αδύναμος γιατί με αυτή του την αντίδραση φαίνεται πως φοβάται να ρισκάρει και πως προσπαθεί να προφυλάξει τον εαυτό του... Ναι, αλλά κανείς δεν ξέρει πόση δύναμη έχει αυτός ο άνθρωπος μέσα του για να μην το κάνει... Ωραία... Συγχωρείς... Και μετά; Τι γίνεται; Μήπως οι κακές συνήθειες θα διαγραφούν μια και καλή από τη μνήμη σου; Κι αν σου δώσει την παραμικρή αφορμή και όλες οι άσχημες ανμνήσεις περάσουν πάλι από μπροστά σου σαν εφιάλτης; Αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι για άλλη μια φορά εσύ ήσουν το θύμα κι όλο αυτό σιγά σιγά σε αρρωσταίνει, σε φθείρει ψυχικά. Όταν ερωτευόμαστε ζούμε σ’ένα κόσμο εντελώς δικό μας, ουτοπικό... Αγνοούμε ή δικαιολογούμε την άσχημη συμπεριφορά του άλλου. Αυτό δεν λέγεται ευτυχία αλλά ψευδαίσθηση... Το άτομο που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένη δεν θα σε πονέσει... Κι ας λένε πως ό,τι αξίζει πονάει... Οι ευκαιρίες θα πρέπει να δίνονται μια φορά... Κοιτάξου στον καθρέφτη...Τι σου λείπει; Τι σου δίνει αυτό το άτομο που δεν μπορούν να στο δώσουν αλλοί; Η απάντηση είναι «τίποτα»... Είναι απλώς ένας άνδρας κι εσύ απλά τον έχεις θεοποιήσει... 

Γιατί μας «γονατίζει» η ερωτική απογοήτευση...;

Ο χωρισμός από έναν άνθρωπο με τον οποίο είναι κάποιος ερωτευμένος...
διεγείρει τμήματα του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην επιβράβευση, στον εθισμό και στην παρακίνηση - γεγονός που εξηγεί γιατί ο πόνος από αυτόν είναι τόσο δύσκολο να ελεγχθεί, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημα αυτό εξηγεί τις ακραίες συμπεριφορές που μερικές φορές γεννά η ερωτική απογοήτευση - μεταξύ αυτών την παρακολούθηση του ατόμου που έφυγε, τις αυτοκτονικές τάσεις ή ακόμα και τους φόνους λόγω ερωτικού πάθους.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζέρσι και τρία πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης (το Stony Brook, το Yeshiva και το NY State), υπέβαλλαν σε μια εξελιγμένη μορφή μαγνητικής τομογραφίας 15 ετεροφυλόφιλους φοιτητές και φοιτήτριες, τους οποίους είχαν χωρίσει πρόσφατα οι σύντροφοί τους αλλά αυτοί εξακολουθούσαν να είναι τρελά ερωτευμένοι μαζί τους.
Η εξέταση λέγεται λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) και αποκαλύπτει πως ενεργοποιούνται τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου κάθε φορά που σκεφτόμαστε ή κάνουμε κάτι.
Η μέση διάρκεια του χρόνου που είχε περάσει από τον χωρισμό έως την δήλωση συμμετοχής στη μελέτη ήταν 63 ημέρες, όλοι οι εθελοντές είχαν υψηλές βαθμολογίες σε ειδικά τεστ αξιολόγησης του πόσο ερωτευμένοι ήταν, ενώ όλοι είπαν πως περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας (πάνω από το 85%) σκεπτόμενοι την/τον πρώην σύντροφό τους και λαχταρώντας να γυρίσει.
Τρικυμία εν κρανίω...
Όταν οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές τους μία φωτογραφία του/της πρώην συντρόφου τους, υπήρξε πολύ μεγαλύτερη δραστηριότητα σε ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου απ' ό,τι όταν τους έδειξαν την «ουδέτερη» φωτογραφία ενός απλού φίλου τους.
Η αυξημένη δραστηριότητα παρατηρήθηκε:

* Στην κοιλιακή καλυπτήρια περιοχή του μέσου εγκεφάλου, η οποία περιέχει το κέντρο ευχαρίστησης, ελέγχει τα κίνητρα και την ανταμοιβή, και είναι γνωστό πως παίζει ρόλο στην ερωτική αγάπη.
* Στον επικλινή πυρήνα και στον κογχιομετωπιαίο/προμετωπιαίο φλοιό, που εμπλέκονται στην λαχτάρα και στον εθισμό.
* Στον νησιδιακό φλοιό και στο πρόσθιο τμήμα της έλικας του προσαγωγείου, που παίζουν ρόλο στον σωματικό πόνο και στην συντριβή.
...αλλά και ελπίδα
Υπάρχει όμως ελπίδα για τους ερωτοχτυπημένους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως όσο περισσότερος καιρός είχε περάσει από τον χωρισμό, τόσο μικρότερη ήταν η δραστηριότητα σε μία άλλη περιοχή του εγκεφάλου (το δεξιό κοιλιακό κέλυφος/ωχρά σφαίρα) η οποία σχετίζεται με την προσκόλληση.
Επιπλέον, υπήρχε ενεργοποίηση στις περιοχές του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην διαχείριση των δύσκολων συναισθηματικών καταστάσεων και στην αξιολόγηση του τι χάνουμε και τι κερδίζουμε. Αυτό υποδηλώνει πως όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν χωρισμό, προσπαθούμε να καταλάβουμε και να μάθουμε από αυτήν την δύσκολη κατάσταση - και αυτό είναι μια πολύ υγιής αντίδραση, λένε οι ερευνητές.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην «Επιθεώρηση Νευροφυσιολογίας» (JN) την οποία εκδίδει η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία (APS). Σύμφωνα με την APS, συνοπτικά τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι «το πάθος της ερωτικής αγάπης δεν είναι ένα συγκεκριμένο συναίσθημα» αλλά μια ολόκληρη κατάσταση.
Επιπλέον, όσα αποκαλύπτει η νέα μελέτη ενισχύουν την θεωρία ότι «η ερωτική απογοήτευση είναι μια ειδική μορφή εθισμού» - και μάλλον γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο να τον/την αφήσουμε να φύγει...